Świętujemy! Rocznic nie brakuje. Kilka dni temu Upadek Muru Berlińskiego, dziś Święto Niepodległości Polski, w Belgii Dzień Zawieszenia Broni, ale też... dwa miesiące od powstania bloga. Tym samym moje pierwsze miesiące pobytu w Brukseli, które zrodziły wiele refleksji, nowych relacji i inspiracji. To bardzo kreatywny czas, więc jak to mówią - pierwsze koty za płoty. Z tej okazji z przyjemnością prezentuję Wam zestawienie małych sukcesów, które nie miałyby miejsca gdyby nie Wy- moi czytelnicy! Każdy dzień udowadnia, że takie pisanie ma sens, co nie ukrywam jest jeszcze bardziej mobilizujące.
 

Jak widać Klub Polki na Obczyźnie jest aktywną częścią blogosfery :-)

ILU WAS JEST? 
293 czytelników powracających na bloga regularnie
189 lubiących fanpage M in Brussels na facebook'u

ILE RAZY ODWIEDZALIŚCIE BLOGA DO TEJ PORY?
1 750 odsłon bloga

CO NAJCHĘTNIEJ CZYTACIE? 
Spośród 20 upublikowanych wpisów, 3 najchętniej czytane to:

• Pracownicy Instytucji Europejskich
• Kochanie, robię pranie
• Jak znaleźć mieszkanie w Brukseli?

Na stronie blogerzyzeswiata.pl pojawiło się 5 moich artykułów, 
które łącznie były czytane około 2514 razy.

Małe sukcesy mobilizują te większe, więc zabieram się (dosłownie) do pracy. Listopad to miesiąc, który upływa mi pod znakiem stażu w Parlamencie Europejskim. O swoich wrażeniach i europejskim życiu "od kuchni" na pewno się z Wami podzielę niebawem. 

Z olbrzymią wdzięcznością,
M.

Mówi się, że Bruksela to stolica prawdziwej czekolady (w składzie znajdziemy 100% masła kakaowego). Śmiało można się z tym zgodzić, zwłaszcza gdy znajdziemy się w oklicach Grand Place (obowiązkowy punkt każdej turystycznej wyprawy), gdzie co drugi lokal serwuje czekoladowe cuda. Dotarłam do informacji (z 2012 roku), że każdego roku w Belgii produkuje się 172 tysięcy ton czekolady, która sprzedawana jest w 2 tysiącach sklepów. A wszystko to zaczęło się w 1885 roku kiedy to król Leopold II skolonizował Kongo, dzięki czemu zyskał dostęp do wyjątkowych drzew kakaowca. Fakt ten przyczynił się do dzisiejszej czekoladowej potęgi jaką cieszy się Belgia.
Ciężko jest przejść obojętnym gdy wkoło takie widoki...

Te francuskie cudeńka (zwane makaronikami) podbijają także belgijskie podniebienia. Ich fenomen składa się z dwóch okrągłych biszkoptów złączonych wymyślnym smakiem masy bądź konfitury. Stały się ważnym elementem popkultury, chociaż niektórzy nie widzą w nich niczego wyjątkowego. Ja wiem jednak, że nie warto kupować ich w zwykłych sklepach spożywczych bo nie mają nic wspólnego z oryginalnym smakiem prawdziwych macarons. Ich historia sięga XVI wieku, kiedy to  księżna Katarzyna Medycejska przywiozła je z Włoch do Francji. We włoszech traktowano je jako ciastka biedaków (ich przygotowanie nie wymagało zbyt wielu składników), Francuzi natomiast potraktowali je jako swoje dobro narodowe i tak je rozpromowali, że pokochał je cały świat.

Poranki i wieczory w Brukseli są coraz chłodniejsze a prognozy, co do zbliżającej się zimy wcale nie rozgrzewają.

Od pewnego czasu w prasie, Inernecie oraz między słowami w rozmowach pada przyprawiające o dreszcz zdanie, iż między listopadem tego roku a marcem 2015 roku na terenie Belgii może zabraknąć prądu nawet przez 116 godzin! Jak to możliwe w kraju, w którym prócz ulic w centrum miast także autostrady są oświetlane przez całą noc?
Na terenie Belgii są trzy elektrownie, z czego dwie czynne, w których jest siedem reaktorów, z których trzy zostały wyłączone. Dwa reaktory wyłączono już w 2012 roku po tym jak wykryto w ich zbiornikach malutkie szczeliny. Trzy miesiące temu informacja o niespodziewanym wyłączeniu trzeciego reaktora obiegła media (także te polskie - tutaj). Doszło w nim do awarii i wycieku oleju. Po przeprowadzonym śledztwie dowiedzono, że nie mogło to być samoistne uszkodzenie, a ktoś (kto był odpowiednio przeszkolony, najprawdopodobniej pracownik elektrowni) celowo dopuścił się takiego aktu sabotażu.

Jestem optymistą i uważam, że nie. Jednak warto wiedzieć, że rząd przygotował się także i na czarny scenariusz (i to dosłownie). Belgia posiada własne rezerwy, ponadto energia będzie mogła być importowana z Holandii oraz Francji. W razie konieczności plan awaryjny zakłada wyłączanie prądu (w godzinach zwiększonej konsumpcji czyli między 17:00 a 21:00) w sposób kontrolowany początkowo na terenach rolniczych, o małej liczbie zaludnienia. W ostateczności na innych terenach, redukcja w dostawie prądu będzie następowała w sposób rotacyjny. Ograniczenia nie obejmą lotnisk oraz szpitali.

Tylko, że mój organizm, tak jakby domaga się ciepła i warzywnej zupy... na zapas?

Znowu spacer? Znowu park? Tak, stałam się parkowym koneserem! Wcześniej opisałam Parc Tenbosch, który szybko stał się moim ulubieńcem. Dziś zabieram Was w miejsce, które przyciąga nie tylko turystów. Okolice Parku Pięćdziesięciolecia to jedna z najładniejszych części Brukseli, dokładnie Dzielnica Europejska, kilkanaście minut od Parlamentarium.

Parc du Cinquantenaire powstał z okazji 50-lecia niepodległości Belgii. Sprawujący wówczas władzę król Leopold II zapragnął upiększyć stolicę kraju. Zwłaszcza, że 1880 rok sprzyjał ekonomicznemu i przemysłowemu rozwojowi Brukseli. Początkowo tereny parku pełniły rolę pola manewrowego dla pokazów armii. Poniższe zdjęcie przedstawia wejście do Parku ze strony ronda Roberta Schumana (jednego z ojców zjednoczonej Europy), którego popiersie widać na zielonym skwerze.

Ten wyjątkowy monument powstał w związku z mającą się odbyć w 1897 roku Wystawą Światową (t.j ekspozycją prezentującą dorobek kulturalny, naukowy i techniczny). Na szczycie Łuku widnieje rydwan z czterema końmi, a na nim triumfująca postać symbolizująca Brabancję, czyli historyczną krainę w zachodniej Europie. Niestety okolice Łuku służą jako parking dla samochodów i wycieczkowych autokarów - co psuje ten wyjątkowy widok.

CIEKAWOSTKA: a tak wygląda Łuk Triumfalny z rzadko pokazywanej perspektywy. 

Powierzchnia parku to około 30 hektarów. Jego centralna część jest urządzona w stylu francuskim - szerokie aleje z ciekawymi pomnikami, równo przystrzyżone trawniki, które czynią to miejsce spokojnym i pełnym harmonii. To świetna przestrzeń do odpoczynku z książką, do gry w piłkę, joggingu bądź zrobienia pikniku z przyjaciółmi w ciepły dzień. Na terenie parku mieści się także:

• najstarszy i największy meczet w Brukseli
• Pawilon Ludzkich Namiętności (Le Pavillon des Passions Humaines)
• Królewskie Muzeum Sztuki i Historii (Musees Royaux d'Art et d'Histoires)
• Autoworld - muzeum samochodów
• Królewskie Muzeum Armii i Historii Wojskowości (Musee Royal de l'Armee et d'Histoire Militaire)
• Dom Cauchiego (Maison Cauchie)

Szukałam kota (bo jestem kociarą), znalazłam psa (całkiem ładnego). Pomnik przedstawia psa z Ulm, nic więcej nie wiem. Czy komuś udało się znaleźć o nim więcej informacji? Chętnie poczytam.

To właśnie powyższe pytanie stało się motywacją Bernarda Crutzena do nakręcenia filmu "Bruxelles Sauvage" (65min), materiał zbierał 2 lata, a efekt jego pracy robi wrażenie. Nie jest to przyrodniczy dokument o zwierzętach (uff...), to raczej dokument o współistnieniu ludzi i dzikich zwierząt w miejskiej przestrzeni (czy jakiś psycholog to zbadał?!). Zjawisko to często budzi fascynację, ale także nieufność. Myślę, że nie chciałabym natknąć się we własnym domu na kogoś kogo nie zapraszałam. A reżyser spotkał się z osobami, które tę dzikość starają się oswoić. To naprawdę ciekawe, ponieważ szacuje się, iż w Brukseli jest około tysiąca lisów (nie wspominając o innych dzikich gatunkach zwierząt). W większości wędrują ulicami najbardziej zazielenionych dzielnic: Auderghem i Uccle, chociaż nie brakuje ich także w Dzielnicy Europejskiej, co widać na scenach z filmu.

Premiera filmu odbyła się 16 października tego roku, podczas Festiwalu NATURE NAMUR, dokument zdobył 2 miejsce
w głosowaniu publiczności. W Brukseli będzie można go obejrzeć 18 listopada, niestety bez napisów w języku angielskim...

Crutzen swoim filmem apeluje by rozejrzeć się dookoła, ponieważ tu gdzie żyjemy dzieją się niewyobrażalne rzeczy. Czy oby na pewno to zwierzęta są niemile widziane? Czy może ludzie rozbudowując swoją przestrzeń brutalnie wtargnęli na nie swoje tereny? Czy jesteśmy gotowi by żyć w zgodzie?

Ja na ten moment co wieczór umacniam swoją przyjaźń z dwoma, przyjaznymi, rudymi liskami, które grzeją moje stopy po całodniowej bieganinie. Ten "dziki" akcent zdecydowanie mi wystarcza.

Weekendowa wizyta przyjaciela to dobra okazja by opracować plan ekspresowego zwiedzania wyjątkowych zakątków Brukseli. Naszym punktem obowiązkowym stało się Parlamentarium czyli interaktywne muzeum dotyczące początków Unii Europejskiej oraz funkcjonowania Parlamentu Europejskiego. Spędzone 1,5 godziny w tym miejscu uznajemy za czas pełen dobrej zabawy, zupełnie za darmo! 

Aby rozpocząć zwiedzanie musimy przejść przez bramki, dokładnie takie same jak na lotnisku. By poczuć się swobodnie możemy oddać do szatni kurtki i torby. Na wstępie otrzymujemy multimedialny przewodnik, dostępny we wszystkich językach urzędowych UE. To właśnie dzięki niemu poznawanie historii staje się przyjemne. Za pomocą specjalnego czujnika, za każdym razem kiedy przyłożymy go do oznaczonych miejsc wystawy, czeka na nas krótki film lub artykuł. Nikt nas nie pogania, sami decydujemy czemu chcemy się bliżej przyjrzeć. Dodatkowo możemy usiąść w wygodnym fotelu i chłonąć Europę całym sobą. Jest dobrze, a w razie problemów bądź zwątpienia we własne umiejetności techniczne, obsługa muzeum zawsze służy pomocą.

Wystawę otwiera tunel głosów. To ciekawe doświadczenie, natknąć się na różne języki w tym samym momencie (chociaż jak pewnie się domyślacie akurat na ulicach Brukseli nietrudno o językową mieszankę). 3 000 m2 powierzchni wystawowej to przede wszystkim pokazanie jak wiele istnieje wspólnych elementów dla wszystkich krajów członkowskich UE. Czeka nas geograficzny i historyczny spacer, okraszony sporą liczbą zdjęć i ciekawostek. Dla niektórych mogą to być zupełnie nowe fakty, dla pozostałych miłe odświeżenie zapomnianej wiedzy. Jestem pewna, że gdybym mogła doświadczyć takiej lekcji przed maturą z WOS-u (ojej, kiedy to było) jej wynik byłby o niebo lepszy. 

Wystawa dzieli się na 3 części. Przeszłość, teraźniejszość (możemy "spotkać się" z europosłami, odtworzyć nagrane przez nich specjalnie dla nas wiadomości oraz poczuć jak naprawdę wygląda ich praca) i przyszłość. Ostatni etap to możliwość opisania naszej własnej wizji przyszłości dotyczącej Europy "zjednoczonej w różnorodności". Możemy stworzyć życzenie, które po wysłaniu stanie się częścią ekspozycji. Muzeum nie kojarzy się z nudnym oglądaniem wiszących obrazów. Ruchome konsole pozwalają na ciągłą aktywność, nie brakuje stymulujących bodźców. Przyswajanie wiedzy staje się naprawdę ekscytujące.

Parlamentarium jest dostępne 7 dni w tygodniu dla wszystkich (nie zapomniano także o przystosowaniu przestrzeni dla osób niepełnosprawnych oraz dla najmłodszych), wystarczy tylko chcieć do niego wstąpić. A jestem pewna, że warto!

Adres: Rue Wiertz 60
Godziny otwarcia:
poniedziałek 13:00-18:00
wtorek 9:00-18:00
środa, czwartek, piątek 9:00-18:00
sobota, niedziela 10:00-18:00
Wstęp: bezpłatny
 
 

Gdy pierwszy raz przechadzałam się pomiędzy krętymi ulicami Brukseli, moją uwagę przykuły żółte plakaty wywieszone w oknach pobliskich kamienic. "O co chodzi?!" - pomyślałam. Okazuje się, że afisze z napisem "Plan Wethlet - pas question" to akcja, która zmobilizowała do działania większość mieszkańców Brukseli i trwa już od kilku miesięcy. Nie jest łatwo, bo przecież nikt nagle nie przestanie latać samolotami.

PLAN WATHELET (od nazwiska melchiora, sekretarza ds. środowiska, energii i mobilności) wszedł w życie 6 lutego 2014 roku. Zakłada on rozproszenie samolotów latających nad Brukselą (dotyczy lotniska w Zaventem i kursów w obie strony). Co za tym idzie zwiększona została liczba przelotów nie tylko na obrzeżach miasta, ale także w jego centrum (między innymi dzielnice Schaerbeek, Etterbeek, Ixelles). Jak można się domyślać, jest to bardzo uciążliwe. Zwłaszcza dla tych, którzy posiadają własny ogródek, a zamiast rozkoszować się ciszą i śpiewem ptaków, słyszą szum samolotów przelatujących nad ich głowami. Bo pułap lotu został wyraźnie obniżony. I niepokojący jest także fakt, iż prócz hałasu, zanieczyszczane jest także środowisko. A co jeśli będzie mieć miejsce katastrofa lotnicza?!
Skargi mieszkańców mnożą się każdego dnia (w ciągu trzech miesięcy wpłynęło ich aż 15 tysięcy!).

Na dzień dzisiejszy wiem, iż twórcy planu ugięli się pod krytyką i zgodzili się by nad centrum Brukseli nie było lotów na wysokości 518,16 metrów pomiędzy 22:00 a 7:00 rano. To spory sukces, ale za większy uważam społeczne poczucie odpowiedzialności, działalność ruchu PAS QUESTION robi na mnie spore wrażenie. Spójrzcie tylko na ich zdjęcia dostępne na facebook'u: tutaj Domagają się przede wszystkim publicznej debaty i przy udziale mieszkańców opracowaniu alternatywnego projektu.

Drogi czytelniku, jeśli myślisz teraz "Co komu przeszkadzają samoloty? Przecież to nieuniknione w XXI wieku". Niby racja, ale gdy zmieniasz punkt widzenia i to w Twoich czterech ścianach, przy uchylonym oknie słychać samolotowy szum jakbyś żył na lotnisku ... ugh, nagle zaczynasz rozumieć o co chodzi i skąd ten bunt.

Dziś zabieram Was na jesienny spacer. Ubierzcie się ciepło bo w Brukseli o tej porze warto już owinąć się szalem oraz mieć pod ręką parasol. Pogoda jest bardzo zmienna. Idąc zaledwie przez 15 minut możemy doświadczyć zarówno deszczu, mroźnego wiatru, jak i pięknych promieni słonecznych. Nie tak dawno szukając jesieni utwierdziłam się w przekonaniu, że Park Tenbosch to mój ulubieniec. Niewielka zielona plamka na mapie, ale za to jaka piękna!

Będąc w dzielnicy Ixelles (lubianej przez międzynarodową młodzież, zwłaszcza wieczorami kiedy nie trudno tu o jakiś festiwal muzyczny bądź filmowy) warto zboczyć z ruchliwej Avenue Louise (mekki dla ulubieńców eksluzywnych sklepów i biznesowych klimatów), w stronę urokliwych, monumentalnych kamienic. Wzdłuż spokojnej, pozbawionej zieleni ulicy wyłania się wielka brama, a za nią... raj! Zupełnie inny świat, jakbyśmy nagle znaleźli się daleko od centrum miasta. 

Ten publiczny park ma ponad 2 hektary. Kiedyś był prywatnym ogrodem dendrologicznym. Na jego terenie jest około 60 różnych gatunków drzew i krzewów, ich rozmieszczenie jest naprawdę dobrze przemyślane. Kręte uliczki, ukryte ławki pomiędzy nietypowymi okazami przyrody- czynią to miejsce wyjątkowym. Nazwa wskazuje, iż wchodząc do parku poczujemy się jak "w buszu" i chociaż często jest on odwiedzany przez mieszkańców można poczuć się w nim niezwykle kameralnie. Przestrzeń jest dobrze zagospodarowana, a porządek ściśle przestrzegany. Jest tu miejsce na rozłożenie koca na trawie (bez ryzyka, że natkniemy się na psią niespodziankę), do gry w piłkę oraz do zabawy dla nieco mniejszych dzieci. Park jest otoczony murem a przebywanie w nim gwarantuje zaznanie prawdziwego spokoju (nie ukrywajmy, że tak bardzo pożądanego w szybko-biegnącym świecie w jakim żyjemy). Park jest ochraniany i zamykany na noc.

Adres: Rue des Mélèzes 30
Godziny otwarcia: 
październik-marzec 8:00-17:50
kwiecień  8:00-18:50
maj-sierpień  8:00-20:50
wrzesień  8:00-19:50

8 października na Placu Solidarności, pomiędzy budynkami Parlamentu Europejskiego ziścił się cud. Nikt nie protestował, nikt nie wygwizdywał, nikt nie wzywał Pana Boga by ratował ludzkość od zagłady gender. Conchita Wurst, zwyciężczyni tegorocznej edycji telewizyjnego show - Eurowizji - przyjechała do stolicy Europy na zaproszenie 5 frakcji politycznych. Już sam ten fakt przyprawia o zdumienie. Reprezentaci różnych krajów, o różnych poglądach podjęli decyzję, że chcą razem promować równość
i tolerancję, której na świecie nieustannie brakuje, także w odniesieniu do środowiska LGBT (lesbijki, geje, osoby biseksualne i transgenderyczne).
Koncert Conchity, nazywanej "Królową Austrii", był częścią kampanii przeciwdziałającej homofobii
i dyskryminacji na tle seksualnym. Przesłanie wokalistki było jedno: "Nie musicie mnie kochać, po prostu mnie szanujcie". Wydarzenie przyciągnęło tłumy osób, pomimo niewielkiej promocji i deszczowej pogody. Nie sądzę, aby każdy był fanem, budzącej kontrowersję, kobiety z brodą. Wiem tylko, że ci którzy przyszli i poświęcili swój popołudniowy czas, nie mieli nic przeciwko temu kim jest ten człowiek, śpiewający na scenie oraz to co samym sobą manifestuje. I to właśnie jest piękne.

Dziś świętuję równy miesiąc za granicą. Z każdym dniem okazuje się, że tutaj każdy może czuć się jak u siebie. Jesteśmy różni, ale tolerujemy to. Nie odwracamy się wrogo za sobą na ulicy, po prostu wymieniamy uśmiechem. Celebrujemy każdy dzień, korzystając z wielu możliwości jakie daje nam to miasto. Z Brukselą lubimy się coraz bardziej. 

*nagranie specjalnie dla Was! Piosenka Cher "Do You Believe in Love" w wykonaniu Conchity Wurst, prosto z Brukseli.

Wpis z serii PORADNIK POCZĄTKUJĄCEGO EMIGRANTA. 

Dom to miejsce które zapewne nie tylko mi kojarzy się z ostoją bezpieczeństwa. A jeśli nie
z tym, to zawsze wzbudza określone emocje. Oczywiście lepiej gdy te pozytywne, niż przykre. Dlatego właśnie poszukiwanie własnych metrów kwadratowych to pierwsza sprawa jaka znalazła się na liście rzeczy priorytetowych, które należało zrobić zanim zdążyłam spakować walizki.

O tym, że szukanie mieszkania jest trudne dowiedziałam się zanim zaczęłam to robić. Ku przestrodze na co drugiej stronie internetowej z ogłoszeniami widnieje komunikat ostrzegający przed oszustwami jakie mają nagminnie miejsce. Fora internetowe uginają się od smutnych opowieści tych, którzy dali się nabrać. To żmudne i często rozczarowujące zajęcie, w szczególności jeśli robi się to za pośrednictwem Internetu. Przybierając rolę lokatora musimy otrzeć się przez sporą konkurencję, zwłaszcza tu w sercu Europy. Nie jestem w stanie przedstawić Wam recepty niezawodnej, ale opowiedzieć swoją historię jak najbardziej mogę. 

Godne polecenia portale, ułatwiające mieszkaniowe poszukiwania to przede wszystkim:
 www.immoweb.be oraz www.expatriates.com. Na wstępie ustalamy swoje kryteria (czy interesuje nas pokój w mieszkaniu lokatorskim czy studio lub nieco większa przestrzeń), budżet na jaki możemy sobie pozwolić, dzielnicę w której chcemy mieszkać i do dzieła!
Ogłoszenia warto przeglądać codziennie. Tu obowiązuje zasada prób i błędów. Piszmy maile, pytajmy, próbujmy! W treści maila do właściela mieszkania warto zawrzeć takie inofrmacje jak: od kiedy będziemy w Brukseli, jak długi okres czasu wynajmu mieszkania nas interesuje, czy będziemy mieszkanie wynajmować sami czy ze swoim partnerem/dzieckiem, kim jesteśmy (krótka charakterystyka, student/stażysta/pracownik. Warto mieć na uwadze, że jeśli w ogłoszeniu widnieje konkretne kryterium, którego niestety nie spełniamy (np. 4 letni kontrakt) to pomimo naszych zapewnień, że jesteśmy wymarzonymi lokatorami, jestem na 99% pewna, że właściciel i tak na to nie przystanie. Jeśli nie osiągniemy od razu celu, to na pewno wyniesiemy z tego pewną lekcję na przyszłość. W szczególności jeśli zaczeliśmy szukać mieszkania długo przed swoim przyjazdem
i wcześniej nie będziemy mogli osobiście odwiedzić wszystkich interesujących nas obiektów. Jeśli znamy kogoś kto już tu mieszka, poprośmy o pomoc. Uruchommy sieć kontaktów, na pewno coś da się zrobić. A jeśli nie, przygotujmy plan B.

PLAN B
Jeśli nikt nie zechce nam pomóc, jeśli nikt nie odpowie pozytywnie na nasze zapytanie w sprawie interesującego nas lokum, jeśli coś nie pójdzie po naszej myśli, zawsze istnieje perspektywa zarezerwowania kilku noclegów w hostelu (pomocna może być strona www.bnb-brussels.be lub www.brusselsdestination.be) już w Brukseli. Wówczas będąc na miejscu łatwiej
i szybciej będziemy mogli kontaktować się w sprawie konkretnych ogłoszeń. Osobiście odwiedzać mieszkania oraz weryfikować promowaną treść ze stanem faktycznym.

Oszustwo typ nr 2 
"Poznaj mojego agenta, zaufaj mi i prześlij zaliczkę, mieszkanie już na Ciebie czeka!"
To zaskoczyło mnie najbardziej. Oszust doskonale wiedział co robił, najprawdopodobniej nie działał sam. Podał się za osobę, która naprawdę istniała (chociażby na portalach społecznościowych), ale ewidentnie mieszkania wynajmować nie chciała, a jeśli chciała to na pewno nie to, które mnie interesowało i niekoniecznie była świadoma, że ktoś się pod nią podszywa. Wymiana mailowa trwała ponad tydzień. "Właściciel" bardzo szybko odpisywał na maile, budził zaufanie, w wynajmie mieszkania pośredniczyła agencja nieruchomości. Pojawiła się nawet propozycja rozmowy na skype (skoro nie mogę osobiście odwiedzić mieszkania) do której w efekcie nie doszło bo temat nagle się urwał.
W międzyczasie mieszkanie odwiedził godny zaufania znajomy mieszkający już w Brukseli, który spotkał się z agentem konkretnej agencji nieruchomości (która naprawdę istnieje!). Mieszkanie było bardzo atrakcyjne, wizja własnych kątów w wielkim mieście budziła moje ogromne emocje. Jednak szybko zostały ostudzone przez nagłe ponaglenie o tym, że czas zapłacić zaliczkę (mimo, że wcześniej umawialiśmy się inaczej). Moje prośby o przygotowanie umowy najmu były spławiane argumentem, iż osoba, która jest za to odpowiedzialna w agencji przebywa aktualnie na urlopie. Bardzo rozczarowujące doświadczenie. Mimo, że mieszkanie istnieje, oszust podszywał się zarówno za właściciela jak
i agencję. Na szczęście w porę poczułam, że coś jest nie tak. Nie zdziwię się jeśli niedługo przeczytam nagłówek w gazecie o wielkiej aferze...

Uważajcie, kreatywność oszustów zdaje się nie mieć granic. Powodzenia!

Bruksela to jedno z najbardziej decyzyjnych miejsc na świecie. Przyglądając się topografii miasta łatwo dostrzec skupisko ważnych siedzib poszczególnych organów dzięki którym istnieje Wspólnota. Jest to tak zwana Dzielnica Europejska, w której nie brakuje szybko maszerujących, dobrze skrojonych garniturów i biegnących na szpilkach eleganckich garsonek. Oczywiście nie kreuję tu wizji z filmu science fiction, ubrania nie chodzą same po ulicy, mają swoich właścicieli. Skoncentrujmy się zatem na osobach, które pracują w tych wysokich, przestronnych
i oszklonych gmachach. Bo Bruksela to nie tylko eurokraci i politycy znani z pierwszych stron gazet.

Instytucje Europejskie zatrudniają na stały etat około 40 tysięcy osób z 28 państw członkowskich Unii Euriopejskiej. Aby stać sie jednym z pracowników warto zapoznać się z zawartością strony www.europa.eu/epso. Za rekrutację odpowiada Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO). Każdy może próbować! Jednakże ze spraw mniej przyjemnych - warto mieć na uwadze, że konkursy otwarte na urzędnicze stanowiska są wymagające i bardzo czasochłonne. 
W takim razie kim są szczęśliwcy, którzy pracują na tak porządanych stanowiskach? Odpowiadając na to pytanie, przedstawię Wam (bardzo ciekawy!) raport na który ostatnio się natknęłam.

Raport* o życiu cudzoziemców, którzy przyczyniają się do rozwoju Instytucji Europejskich, został sporządzony na zlecenie władz Brukseli. Badanie przeprowadzono na przełomie lata (maj - sierpień)
w 2012 roku. 

CEL BADANIA 
Stworzenie profilu ludzi, którzy żyją oraz pracują w Brukseli. Nie było to badanie naukowe, lecz jego wyniki miały pomóc w ulepszeniu komunikacji międzynarodowej, która przyczynia się do umacniania roli Brukseli jako stolicy Europy.

METODA  
Za pośrednictwem intranetu oraz wewnętrznego systemu mailingowego prośba o uzupełnienie ankiety dotarła do pracowników następujacych instytucji: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej, Parlament Europejski, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Regionów. Ponadto na najczęściej odwiedzanych portalach dotyczących życia miasta pojawił się baner informacyjny oraz reklamy w popularnych biuletynach. Grupę docelową chciano rozszerzyć także o osoby spoza Belgii, które z przyczyn zawodowych (własnych bądź ich partnera) przystosowały się do życia 
w międzynarodowym środowisku.

PŁEĆ, KRAJ, WIEK
W badaniu wzięło udział 9072 osoby, ponad połowa to pracownicy Komisji Europejskiej. W tym gronie jest 44% mężczyzn oraz 56% kobiet. Pod względem kraju pochodzenia najwięcej osób pochodzi
z Niemiec (12%), Francji (12%), Włoch (9%). W pierwszej dziesiątce zmieścili się także Polacy (6%). Co trzecia osoba to reprezentant przedziału wiekowego 30-62 lata.

OD KIEDY I GDZIE W BRUKSELI?
62% ankietowanych przebywa wiecej niż 10 lat w Brukseli. Co za tym idzie większość zdecydowała się na przyjazd razem ze swoim partnerem, który najczęściej także pracuje w międzynarodowym lub europejskim środowisku. 33% pracowników swoją "drugą połówkę" poznało dopiero w trakcie pobytu
w Belgii.
W których dzielnicach miasta można spotkać najwięcej "zagranicznych"? Nie powinno dziwić, że w tych z których jest blisko do Dzielnicy Europejskiej, czyli: Ixelles, Brussels oraz Etterbeek.

STOSUNEK DO BRUKSELI
Prawie połowa (46%) twierdzi, że lubi żyć w Brukseli. Docenia bogatą ofertę kulinarną oraz kulturalną (ale pozwala sobie na takie wyjście maksymalnie 5 razy do roku), a także wysoką jakość opieki medycznej oraz ceny mieszkań w porównaniu z innymi miastami w Europie. Ocenia to miasto jako zielone, ale też bardzo brudne. Najczęściej przemieszcza się rowerem, ma mieszane odczucia co do jakości usług transportu miejskiego. Zdania są podzielone jeśli chodzi o to czy w mieście jest bezpiecznie. Raport pokazuje zależność, która bardzo mnie rozśmieszyła. Im dłużej ktoś mieszka w Belgii tym więcej ogląda telewizji (zarówno tej belgijskiej jak i kanałów w swoim ojczystym języku).

Na pytanie "czy po zakończeniu kontraktu chciałbyś zostać w Belgii?" 49% osób udzieliło odpowiedzi MOŻE, 41% RACZEJ NIE. Ponad 80% cudzoziemców uważa, że Bruksela jest najlepszą lokalizacją dla Instytucji Europejskich. Belgowie są zupełnie innego zdania. Ciekawe dlaczego... 

O tym, że przychodzi w końcu ten dzień kiedy musimy użyć pralki pisać nie muszę. Potrzeba wydaje się na tyle naturalna, że nie powinna dziwić nikogo. Zaskakiwać jednak może fakt, że większość mieszkań w Belgii nie posiada pralek. Dotyczy to nie tylko tych, które są wynajmowane przez cudzoziemców. Sprawa (tak samo  jak wcześniej wspominany temat segregacji śmieci oraz dnia bez samochodu) po raz kolejny kręci się wokół ekologicznej świadomości mieszkańców tego wyjątkowego kraju. 

Dbanie o środowisko to także oszczędność dla naszego portfela. Koszta jakie ponosimy piorąc
w publicznej pralni są znacznie mniejsze jeśli spojrzymy na nie z perspektywy długoterminowej. Posiadając własną pralkę w domu pokusa częstego prania zwiększa się z każdą niespodziewaną plamą. Warto dodać, że Bruksela jest miastem tymczasowości (i o tym pewnie wspomnę jeszcze nie jeden raz). Ludzie są mobilni, nie każdy chce inwestować w taki nabytek. 

Publiczne, samoobsługowe pralnie są szybkie i naprawdę łatwe w obsłudze. 

Ta sieć proponuje pralnie zaopatrzone w dobrej jakości pralki (w swoich ustawieniach do wyboru posiadają także język polski). Są czynne przez 22 godziny, 7 dni w tygodniu. Maszyny skonfigurowane są z systemem komputerowym. Przed zapakowaniem pralki warto sprawdzić czy nasz poprzednik nie zapomniał o jakiejś małej części swojej garderoby, zwłaszcza jeśli planujemy wyprać białe ubrania. Aby uruchomić pralkę musimy wrzucić wyznaczoną kwotę do specjalnego automatu, następnie wrócić się do pralki i przycisnąć "start". Wówczas zamykają się drzwiczki i rozpoczyna się mycie!  

Cena usługi:

• 7 kg ubrań (pralki mniejsze) za 3,50 euro
• 14 kg (pralki większe) za 7,00 euro
  
• czas przeciętnego* prania w 40 stopniach trwa około 50 minut
• suszenie w 80 stopniach zajmuje 12 minut - kosztuje 2 euro
• dla zapominalskich o własnym zestawie piorącym, istnieje możliwość kupna w automacie proszku do prania (1,50/2 euro) oraz płynu do płukania (0,50 euro).

* liczba dostępnych programów prania jest naprawdę szeroka, warto przestudiować ją wcześniej i dostosować do swoich potrzeb

O zakończonym procesie prania informuje odpowiedni komunikat na monitorze pralki. Koniec!

Przykładowa pralnia:

Kiedy wiemy już jak to mniej więcej działa, pozostaje pytanie:

Jeśli mieszkamy niedaleko możemy wrócić do mieszkania, dokończyć weekendowe porządki bądź kolejny odcinek serialu. Prawdopodobieństwo, że obok naszego miejsca zamieszkania znajduje się pralnia jest naprawdę wysokie. Konkurencja jest spora, a co za tym idzie możliwości jest wiele. Możemy na przykład iść do sklepu i zrobić zakupy, skorzystać z ładnej pogody i pospacerować po pobliskim parku. Jednak jeśli zdecydujemy się pozostać i pilnować czy pranie kręci się w odpowiednią stronę,
w międzyczasie możemy nadrobić zaległą lekturę bądź mobilnie sprawdzić czy nic nowego nie wydarzyło się na facebooku. To także dobra okazja do nawiązania nowych znajomości. Dla jednych może być to szansa na poznanie przystojnego bruneta (scena prawie jak w amerykańskim filmie), dla drugich rozwianie wątpliwości jak działa cały ten system. Rozmowa z lokalnymi mieszkańcami może byc doprawdy interesująca! Z lekką nieśmiałością pragnę wysnuć hipotezę, iż ciepło bijące 
z intensywnie działających maszyn sprzyja ludzkiej życzliwości...

Na rewelacyjne rozwiązanie wpadli pewni dwaj dżentelmeni, którzy stworzyli miejsce łączące pralnie
z klimatyczną kawiarnią. Można tu napić się kawy, piwa ze znajomymi, zjeść lunch a nawet oddać swe włosy w ręce fryzjera! Przyjemne z pożytecznym, czego chcieć więcej?
 

WASBAR mieści się w trzech belgijskich miastach: Antwerpen, Gent, Kortrijk. Od dziś wyczekuję kolejnego oddziału w Brukseli! 

Wnętrze doskonałe kryje:

• mapę metra oraz spis stacji (niestety z 2006 roku, więc tu polecam dopisać brakujące przystanki)
• 28 stron map oraz alfabetyczny spis ulic. Dodatkowo dołączone przezroczyste folie umożliwiają narysowanie trasy od jednego punktu na mapie do docelowego, bez uszkodzenia mapy.
• kategorie zakładek z podziałem na dział związany z muzeami, teatrami, wystawami, muzyką, hotelami, restauracjami itd. Otrzymujemy także komplet naklejek, którymi możemy manipulować do woli.
• mnóstwo miejsca, które czeka na inwencję twórczą!

Dla osoby (bez względu na płeć) która lubi mieć wszystko pod ręką, niekoniecznie w zakładce przeglądarki internetowej.

Moleskine jest dostępny także dla innych europejskich, amerykańskich i azjatyckich miast. Można kupić go online oraz w sklepach stacjonarnych. Więcej informacji na oficjalnej stronie firmy: moleskine.com

Po pierwsze Dzień bez Samochodu jest tutaj Niedzielą bez Samochodu i w tym roku to święto było obchodzone 21 września. Od godziny 9:00 do 19:00 ruch samochodowy był zabroniony. Zakaz ten nie obejmował pojazdów transportu publicznego (autobusy, tramwaje, metra którymi przejazd był darmowy- uff 4 euro w kieszeni!), taksówek, minibusów, osób niepełnosprawnych poruszających się samochodami, służb ratunkowych oraz porządkowych a także tych, które reprezentują interesy publiczne; ponadto zwolnione z zakazu poruszania się były pojazdy posiadające przepustkę dyplomatyczną oraz tą wydaną przez władze miasta. Warunek konieczny to poruszanie się 
z prędkością 30km/h. Osoby, które chciały uzyskać przepustkę musiały złożyć odpowiednie pismo wraz z uzasadnieniem do 15 września.

Tego dnia na ulicy nie brakowało osób, które z entuzjazmem przemierzały Brukselę na rowerach, rolkach czy deskorolkach. Do wspólnego świętowania zachęcały zorganizowane happeningi oraz uliczne konkursy. To była prawdziwa zabawa!

Niedziela bez Samochodu jest częścią Europejskiego Tygodnia Mobillności (co roku przypada między 15- 22 września). Święto zainicjowała Komisja Europejska 12 lat temu! Jego celem jest przede wszystkim uświadamianie oraz zachęcanie mieszkańców wielkich miast do zmiany dotychczasowych przyzwyczajeń, która w tym aspekcie dotyczy formy przemieszczania się. Kampania promuje zdrowy styl życia - spacer, jazdę na rowerze, rolkach oraz ekologiczne alternatywy takie jak car-pooling (czyli podróżowanie prywatnym samochodem przez kilka osób). 

Z przyjemnością informuję, że dołączyłam do Klubu Polki na Obczyźnie. 
Można powiedzieć, że jest to swego rodzaju grupa wsparcia dziewczyn, które mieszkają poza granicami kraju. Klub powstał abyśmy mogły nawzajem czerpać ze swoich doświadczeń, inspirowały się do podejmowania kreatywnych działań oraz po prostu trzymały się razem 
(mimo, iż w większości przypadków jesteśmy oddalone od siebie o tysiące kilometrów!)

Bardzo dziękuję za miłe przywitanie. Możecie na mnie liczyć! 

Strona www klubpolek
Fanpage Klubu Polek