Brutalne przebudzenie po zetknięciu się ze stertą kartonów? Slalom pomiędzy kolorowymi workami na śmieci podczas porannego marszu po świeże bułki do sklepu? Zatykanie nosa przy zamykaniu drzwi kamienicy w której mieszkasz? Norma*. 

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że Bruksela jest brudna. Co z kulturą mieszkańców skoro wszędzie są śmieci?! Dlaczego na nikim nie robi to wrażenia?! Jednak problem przestaje być tak wyraźny po wnikliwej lekturze jego genezy. Sprawa staje się paradoksalna bo śmieci na ulicy wcale nie świadczą o obojętności mieszkańców, ale właśnie o ich świadomości, że o środowisko należy dbać poprzez praktykowanie segregacji odpadów. Od 2010 roku każdy rezydent obszaru Brukseli jest do tego zobligowany.

Po głębszym zastanowieniu uznaję, że obowiązujacy system  jest naprawdę na wzorowym poziomie! Szanowna Polsko uczmy się od najlepszych, ale najpierw przyzwyczajmy się do takich widoków jak te które dołączam poniżej... To niestety razi mnie najbardziej.

Śmieć śmieciowi nie jest równy. Każde gospodarstwo domowe powinno zaopatrzyć sie w trzy (ewentualnie cztery) rodzaje worków (są dostępne w każdym supermarkecie). Idąc tym tropem wyróżniamy:

• worek niebieski - do którego wrzucamy plastik oraz metal, mając na uwadze, że opakowanie po maśle, jogurcie, serkach, produktach toksycznych oraz foliowe woreczki plastikiem już nie są
  i należy je umieścić w worku ze zwykłymi odpadami.
• worek żółty - do niego powinien trafić papier, tektura oraz kartony. Należy pamiętać, że chusteczki, ręczniki papierowe, naklejki papierem już nie są i trafiają do worka ze zwykłymi odpadami.
• worek biały - to tu wyrzucamy zwykłe odpady, czyli większość śmieci jakie "produkujemy" każdego dnia, resztki owoców, warzyw.
• jeśli mamy szczęście i posiadamy teren zielony wokół swojej posesji nie powinniśmy zapominać
  o zakupie kompletu worków zielonych - do niego wyrzucamy liście i inne ogrodowe odpady.

Każdy rodzaj śmieci wystawiamy w inny dzień tygodnia. Tak, wystawiamy przed swój dom, prosto na ulicę, którą przechadzają się piesi. Robimy to w dzień poprzedzający ten, w którym mają zostać zabrane odpady. Jedyne co samodzielnie wyrzucamy do kontenerów to szkło białe oraz kolorowe. Aby się w tym nie pogubić warto zamówić kalendarz oraz broszury informacyjne, które wydawane są przez urzędy w każdej dzielnicy. Harmonogram pracy służb miejskich jest dostępny na stronie: arp-gan.be

To co wyróżnia tutejszy system od tego który znam, to fakt, że segregacja śmieci jest naprawdę kontrolowana. Jeśli zdarzy nam się wystawić nieodpowiedni worek  w zły dzień dostaniemy ostrzeżenie. Co gorsza jeśli do złego worka wrzucimy nie to co powinniśmy również dostaniemy ostrzeżenie. Jeśli nie ustosunkujemy się do otrzymanego ostrzeżenia, będziemy musieli zapłacić mandat.
Ten system na pewno uczy nas dobrej organizacji, jednak nie spotkałam się jeszcze z tym żeby ktoś
z mieszkańców na to narzekał. Jak widać dla chcącego nic trudnego!

Robi wrażenie, prawda?

Nie, to nie jest retrospekcja młodzieńczych lat naszych rodziców. Tak, to wszystkim psychologom dobrze znany dowód społecznej słuszności. Widok nie powinien dziwić. Kiedy w Polsce stoi się w kolejce po lody (pozdrowienia dla Polish Lody) tak w Belgii stoi się po frytki. 

Frytki to duma i belgijskie dobro narodowe. Nikt tu nikomu nie uwierzy, że to wymysł francuski bądź tym bardziej amerykański (angielska nazwa "french fries" to totalna abstrakcja). Belgowie odkryli frytki
i nie ma gadania! Pierwsze zapiski na ten temat pochodzą z XV wieku. Ich kształt przypomina małe rybki, których niegdyś zabrakło przez niespodziewaną powódź na terenach Walonii. Jedyne co się ostało to właśnie ziemniaki. Tajemnica ich smaku to przede wszystkim specjalny gatunek oraz grubość cięcia- co najmniej 10 mm. Aby uzyskać doskonały smak należy smażyć je dwukrotnie, w dwóch różnych temperaturach. Najlepiej na tłuszczu zwierzęcym a nie jak w większości fast foodów na głębokim oleju roślinnym (nie daj Boże wielokrotnie użytym). Dlatego przy zamówieniu, na swoją porcję po prostu trzeba poczekać, najczęściej w takiej samej kolejce jak na załączonym obrazku.Tradycyjnie frytki serwuje się z majonezem. Warto poprosić o sos w osobnym pojemniczku, inaczej wszystko wyląduje na naszych frytkach, a jedzenie ich będzie delikatnie mówiąc nieestetyczne.

Tym razem nie udało mi się natrafić na te idealne frytki o których głośno mówi nie tylko cała Bruksela. Chociaż rozmiar stożka jaki zamówiłam robi wrażenie (wybór ten został uszczypliwie skomentowany przez sprzedawcę- czy oby na pewno interesuje mnie większa wersja bo śmiało mogłaby zastąpić mi obiad). To fakt, rumiane i chrupiące, jednak dla mnie zbyt tłuste by zjeść je w takiej ilości. Dodatek majonezu to coś do czego zdecydowanie nie przywykłam, ale doceniam cudze gusta. W menu nie brakuje innych wymyślnych sosów, które na pewno warto spróbować. 

Budka z najlepszymi frytkami znajduje się przy Place Jourdan (w dzielnicy Etterbeek). Bar "Maison Antoine" prowadzony jest przez pewną rodzinę już od trzech pokoleń. 

To nic innego jak targ ze świeżą, ekologiczną żywnością, która zadowoli każdego konesera. Takie targi są popularne w Belgii, w zależności od dnia tygodnia rozkładają się w innej dzielnicy. Ten mieści się w Ixelles na Placu Flagey, który jest jednym z największych w Brukseli. Przecinają się tu najważniejsze drogi, co czyni go nie tylko istotnym punktem na samochodowej mapie, ale miejsce to także nabiera wymiaru towarzyskego. O każdej porze jest gwarno i ruchliwie, nie brakuje sklepów i kawiarni. Jednak prawdziwe oblężenie Plac przeżywa w każdą sobotę i niedzielę miedzy godziną 8:00 a 12:00. 

To wersja oficjalna. W rzeczywistości mam wrażenie, że wystawcy są otwarci do ostatniego klienta. Być może wynika to z miesiąca jaki teraz jest, ale ciężko tu dostrzec turystów. Jeśli chcesz dowiedzieć się kim są mieszkańcy Brukseli, wejdź w tłum i obserwuj. Prawdziwa celebracja rozpoczyna się dopiero wczesnym popołudniem. Wina, małż i innych przysmaków nie brakuje. Przybyłych "gości" bawią uliczni grajkowie. Ciężko oderwać wzork od uśmiechniętych i dobrze bawiących się ludzi. Niestety moja noga pozwoliła sobie jedynie na nieśmiałe tupanie w rytmie pięknej francuskiej (a także hiszpańskiej!) melodii. Poczucie prawdziwej, nieskrępowanej wolności to pewnie jeszcze kwestia kilku tygodni.

Produkty wyglądają na dorodne, jest duży wybór i za pierwszym razem ciężko się zdecydować czego tak naprawdę nam potrzeba. Ceny różnią się o kilkadziesiąt centów od tych w supermarketach. W tym przypadku warto płacić za jakość! Znajdziemy tu owoce, warzywa, sery, ryby, mięso, kwiaty czy inne drobiazgi, które reklamowane są pod szyldem "wszystko za 1 euro". 

Zapachy kuszą do nieco dłuższego zatrzymania się na tym wyjątkowym placu. Dla głodnych
i spragnionych znajdzie się także i coś na miejscu. Nie brakuje tu stolików i krzesełek, które zajmują osoby jedzace śniadanie (zdjęcia wykonane po godzinie 8:00, w tedy jeszcze było spokojnie...). 

Kiedy regionalni wystawcy kończą swoją pracę, ludzie nie rozchodzą się do domów. Pomimo, iż Plac pozostaje pusty i chociaż sam w sobie sprawia wrażenie szarego i ponurego, nie brakuje na nim bawiących się dzieci, radosnych grup przyjaciół oraz innych osób, które łapią promienie słoneczne siedząc na długich, drewnianych ławkach.

Już czuję, że poranna wyprawa na takie zakupy stanie się moją cotygodniową przyjemnością. Dawno nie jadłam tak dobrych jabłek. Ich smak przypomina dokładnie te zbierane jesienią na polskiej działce, którymi zajadałam się w dzieciństwie.

Więcej informacji: marches-de-belgique.be

Decyzja zapdała, wyjeżdżam. Wiedziałam co spakować do walizki i szybkim tempem ruszyłam w stronę lotniska. Ośmiozębny uśmiech stewardess umilał ten bezproblemowy lot.  Dzień dopiero się zaczynał, świeciło słońce, zapach kawy utwierdzał w przekonaniu, że to dobry krok
w przyszłość. Tak wyglądała oficjalna wersja tego wyjazdu.

W rzeczywistości obiłam się o mur własnych lęków, które narastały z każdą minutą zbliżającą mnie do podjęcia szeregu formalności. Jednakże prócz procesu pakowania się z uwzględnieniem limitu bagażowego oficjalna wersja nie różni się od tej która jest naprawdę (tak, jestem zdeklarowanym pesymistą defensywnym). O tym jak spakować swoje dotychczasowe życie w jedną walizkę opowiem następnym razem. Narazie tylko zapewnie, że ówczesne zdenerowanie teraz bardzo mnie śmieszy.

Bruksela przywitała mnie widokiem klimatycznych uliczek, odremontowanych kamienic, które gościły 
w swych murach niejedno pokolenie. Kultura bycia - szeroko rozumiana celebracja, którą widać na każdym rogu, gdzie nie brakuje oryginalnych kawiarni i barów. Mieszanka kulturowa, wszyscy różni, ale też bardzo do siebie podobni. Łączy nas miasto, w którym znaleźliśmy się z różnych pobudek. To odczucie bardzo szybko zrekompensowało mi wcześniejszą huśtawkę emocjonalną. Moje pierwsze dni w Belgii są bardzo słoneczne!

Próby zgooglowania haseł: Bruksela, życie, zagranica, przeprowadzka, jak żyć?! spotkały się 
z wirtualnym pustostanem i niezrozumiałym zdziwieniem. Skoro nie dostałam tego czego oczekiwałam, postanowiłam to stworzyć. O ile nie czuję abym przecierała szlaki, chcę pozostawić ślad tej przygody 
i dzielić się własnym punktem widzenia. W tym, że prowadzenie bloga może być interesujące, utwierdzała mnie co trzecia napotkana osoba (za co bardzo serdecznie dziękuję). Badźmy w kontakcie, ten internetowy też się liczy!