Niektórzy mówią, że zostały wypuszczone celowo aby ubarwić szarą Brukselę. Pomysł wydaje się bajkowy dlatego inni głoszą, iż uciekły przypadkowo nieuważnym hodowcom w latach 50tych. Początkowo było ich kilkadziesiąt sztuk. Teraz jest ich nawet kilkadziesiąt tysięcy. Zielone papugi - Aleksandretty - to plaga latająca nad naszymi głowami. W Brukseli żyje na wolności ich jedna z największych populacji. Zadomowiły się we Flandrii, w której żyje im się nie najgorzej, w dodatku ich liczba stale rośnie.

Nie da się ukryć, że są piękne. Barwne okazy cieszą oko. Mają około 40 cm i charakterystyczny długi, czerwony dziub. Niestety na względach estetycznych kończy się ich urok. Potrafią wyrządzić sporo szkód, a z racji, że tworzą stada, ich obecność wiąże się z dużym hałasem. Tam gdzie występują naturalnie, uważa się je za ptasich szkodników. Także w Belgii odpędzają rodzime gatunki ptaków i nietoperzy z ich miejsc żerowania, niszczą uprawy, wyjadają nasiona i orzechy. Prócz domowych ogródków, atakują także sady pełne dobra narodowego jakim są jabłka i gruszki. I co gorsze mogą być także nosicielami bakterii, które powodują u ludzi i zwierząt zakaźną chorobę układu oddechowego i pokarmowego.

Co może zaskakiwać bardzo dobrze adaptują się w niskiej temperaturze, dlatego europejska zima im niestraszna (biorąc pod uwagę ostatnie ocieplenie, nie ma się co dziwić). Aleksandretta zamieszkuje środkową Afrykę i Indie. Jednak jak się okazuje można ją także spotkać w Ameryce Północnej oraz na Bliskim i Dalekim Wschodzie. W Europie trzeba na nią uważać przede wszystkim w Anglii, Holandii, Belgii, Niemczech, Słowenii i Grecji. Szacuje się, iż w krajach Unii Europejskiej papug jest nawet 137 tysięcy!

Czy polskie gołębie także powinny zacząć się ich obawiać? Eksperci twierdzą, iż to tylko kwestia czasu.

Brukseli można wiele zarzucić. Jest zakorkowana, zatłoczona, brudna, na ogół deszczowa, koszty życia są wysokie i co gorsza - widnieje na liście miast, w których prawdopodobieństwo wystąpienia ataków terrorystycznych jest bardzo wysokie. Ale bez narzekania! Każdy kij ma dwa końce. A moje pierwsze wrażenie po przeprowadzce jak widać ciągle się utrzymuje.

Oto subiektywna top lista pozytywów, za które polubiłam Brukselę*:

1. ARCHITEKTURA - to pierwsza rzecz, która po przyjeździe do stolicy Europy zrobiła na mnie największe wrażenie. Miejska zabudowa pełna wysokich kamienic - trochę jak w Londynie, trochę jak w Paryżu, każda inna, ale obok siebie tworzą spójną całość. We wnętrzach duże okna, wysokie sufity, przestrzeń. A miasto, choć tknięte przez wojnę, zostało pięknie odbudowane - widać, że rewitalizacja traktowana jest jak opłacalna inwestycja. Nowoczesność nie gryzie się z historycznymi monumentami. 
2. WYDARZENIA -  bo Bruksela to miasto, które nie śpi. Jestem przekonana, że w bogatej agendzie każdy znajdzie coś dla siebie - koncerty, wystawy, seminaria, festiwale. Jedyne co może nas w tym aspekcie ograniczać to czas i chęci. Swego czasu pobiłam swój rekord i w trakcie jednego miesiąca wzięłam udział w 15 spotkanio-konferencjach - ot, sposób na jesienną chandrę.
3. NA PIESZO WSZĘDZIE BLISKO - po pierwsze nie warto wierzyć mapsgoogle - wiele odległości zdaje się być przeszacowanych i trasa okazuje się być o wiele łatwiejsza do przejścia niż rzecze nam to elektorniczny przyjaciel. Po drugie w godzinach porannych i wczesno-wieczornych nie warto wsiadać do autobusu bo trasa, która powinna zostać pokonana w 20 minut może zająć nam nawet 40 minut (Bruksela jest jednym z najbardziej zakorkowanych miast w Europie, wiele ulic jest jednokierunkowych co powoduje okrężną drogę do celu). Po trzecie spacerowanie jest zdrowe i Bruksela sprzyja takowym praktykom. Polecam, wzmocnienie mięśni nóg po pokonywaniu pagórkowatej powierzchni miasta- gwarantowane.
4. LUDZIE - można to lubić lub nie, ale dla mnie to zdumiewające jak wielu różniących się od siebie wyglądem, kulturą, religią i językiem ludzi mieszka w tym samym mieście. Tak bardzo od siebie odmienni, z różnych powodów, szukamy swojej przestrzeni. Jestem świadoma, że ta różnorodność wiele razy powoduje konflikty i jest przyczyną policyjnej interwencji, ale nie spotkałam się z tym osobiście. Tutejszą społeczność postrzegam jako toleracyjną... i chcę ją tak postrzegać.
5. PRZYPADKOWO NAWIĄZANE ROZMOWY - zazwyczaj bardzo inspirujące. Za granicą zdarzają mi się częściej i dodatkowo podnoszą poprzeczkę bo zmuszają do przełamania bariery językowej. To bardzo rozwojowy podpunkt.
6. SZACUNEK DLA CZASU I INNYCH - tutaj czuć większa swobodę, ogólnie panujący luz. Kawiarnie są pełne roześmianych osób lub samotników popijających trunek i wpatrujących się ze spokojem przed siebie. Jest czas na celebrację i odpoczynek. Szacunek dla innych, w szczególności dla pieszych, którzy mają pierwszeństwo zawsze gdy zbliżają się do przejścia. 
7. SŁOŃCE - bo jeśli już wyjdzie zza chmur, nigdy nie umknie mojej uwadze. To jest właśnie ta kategoria drobnostek, które zawsze cieszą. Dla mnie to tak ogromny pozytyw, że byłabym w stanie poświęcić słońcu osobny wpis na blogu :-)

*Bruksela da się lubić, ale Wrocław i tak pozostaje w moim sercu.

Już nie trzeba lecieć do Londynu by zaznać prawdziwego szału zakupów (tak, kiedyś to zrobiłam za namową przyjaciółki)! 10 grudnia 2014 roku w Belgii otworzono drugi sklep (pierwszy mieści się w Liege) sieciówki PRIMARK - znanej z wyjątkowo niskich cen i oryginalnych fasonów ubrań. Bruksela doczekała się swojego oddziału i od samego początku cieszyła się sporym zainteresowaniem (patrz: film poniżej). 

Długo dorastałam do decyzji aby w końcu dotrzeć do tego sklepu. Rue Neuve przy której mieści się PRIMARK jest zatłoczona, pełna sklepów i turystów... zawsze, bez względu na to jaka jest godzina i dzień tygodnia. A to w stolicy Europy zaczęło mnie skutecznie odstraszać. W prawdzie od londyńskiego wypadu na zakupy, z poszukującego stylu konsumenta zdążyłam stać się racjonalnym minimalistą, to mimo wszystko otwarcie PRIMARKu w Brukseli nie umknęło mojej uwadze. Fenomen  tego irlandzkiego przedsiębiorstwa (założonego w 1969 roku, w Irlandii funkcjonuje pod nazwą Penneys) polega na tym, iż sprzedawane produkty mieszczą się w ramach "mody na każdą kieszeń". Sukienka za 6 euro, sweterek za 12 euro, buty za 8 euro, torebka za 10 euro, biżuteria i inne akcesoria od 1,50 euro
- kuszące, prawda? 

Jak widać na filmie otwarcie przyciągnęło sporą część społeczności. I nawet dwa miesiące po tym wydarzeniu, wejście do jednopoziomowego ogromnego sklepu - znalezienie tego co nas interesuje - kupienie i wyjście bez zawrotów głowy, graniczy z cudem.  Ciekawe fasony ubrań i akcesoriów, kupione po atrakcyjnej cenie, jak można się domyślać nie zawsze wiążą się z dobrą jakością. Jednak nie przeczę, że nie można znaleźć tam urokliwych "perełek", które posłużą nam przez długie miesiące. 
Poza tym jeśli chcecie poznać przekrój społeczny Brukseli idźcie do PRIMARKu! Emigranci i nastolatki, tak właśnie to wygląda.

Kto przy okazji pobytu w Brukseli już teraz wie, że na pewno się tam wybierze? ;-)
*przez chwilę rozważałam umieszczenie tego wpisu w kategorii zwiedzanie, a nie codzienność. 

Powiedziałam bliskim, że wyjeżdżam do Brukseli a dwa tygodnie później media obiegł news, iż ówczesny premier Polski - Donald Tusk - robi dokładnie to samo co ja! To był zabawny zbieg okoliczności, uśmiechnęłam się. Od czterech miesięcy regularnie ktoś mnie pyta czy już spotkałam byłego premiera, na serio lub w żartach, ale to zawsze budzi uśmiech na mojej twarzy. I zainspirowana ostatnio pytaniami jakie dostaję, postanowiłam przygotować przewodnik po Instytucjach Europejskich. Dla jednych dla rozeznania w terenie, dla innych dla przypomnienia, ale cel jest jeden: warto to wiedzieć. Gotowi na szybką lekcję polityki europejskiej? To wcale nie jest takie trudne, dziś skupiamy się tylko na Unii Europejskiej w Brukseli :-)

Przynależność do Wspólnoty ma swoje plusy i minusy, dlatego tyle opinii - ilu ludzi. Niektórzy chodzą dumni nazywając się obywatelami Europy a inni nie kryją niezadowolenia, dołączając tym samym do grona tak zwanych eurosceptyków.  

Bruksela będąc stolicą Europy (a z punktu widzenia UE, miasto to jest bardzo mocno tętniącym sercem tych europejskich struktur) mieści następujące instytucje (są to osobne siedziby, w większości z innymi adresami, to nie jest jedno i to samo!):

• PARLAMENT EUROPEJSKI (PE) - reprezentowany jest przez Europosłów ze wszystkich krajów członkowskich (tych dobrze i mniej znanych ze szklanego ekranu), których wybieramy w wyborach co 5 lat (Twój oddany głos na konkretnego posła = Twój głos podczas głosowań na sesjach parlamentarnych, których dokonuje wybrany przez Ciebie reprezentant!). Na terenie PE grupy polityczne oraz posłowie mają swoje biura, w których pracują asystenci. To tu stanowione jest prawo obowiązujące w UE, to tu także debatuje się nad budżetem i ogólną sytuacją, która ma miejsce każdego dnia w Europie. To tu ścierają się poglądy od lewicy do prawicy, a krajowe partie należą do jednej z europejskich frakcji politycznych. Obecnym Przewodniczącym całego PE jest Martin Schulz. 
  Oficjalna strona: europarl.eu

• KOMISJA EUROPEJSKA (KE) - reprezentuje i chroni interesy całej UE. Poza sztabem urzędników, prawników, ekonomistów, tłumaczy ustnych i pisemnych, pracowników sekretariatów przydzielonych do departamentów zwanych Dyrekcjami Generalnymi (DG), kluczowymi osobami są Europejscy Komisarze odpowiedzialni za dany obszar polityki. Każdy kraj członkowski UE ma własnego Komisarza (Polska reprezentowana jest przez Elżbietę Bieńkowską, która objęła kwestie związane z Rynkiem Wewnętrznym i Usługami). Od listopada 2014 funkcję Przewodniczącego KE pełni Jean-Claude Juncker.
  Oficjalna strona: ec.europa.eu

• KOMITET REGIONÓW (KR) - to organ doradczy reprezentujący samorządy lokalne i regiony ze wszystkich państw UE. Z tej perspektywy komentowane są akty prawne, PE i KE zobowiązane są przed podjęciem konkretnych decyzji do zapoznania się z opinią KR (np. na tematy związane z polityką społeczną, edukacją, środowiskiem). Członkowie Komitetu są pochodzącymi z wyboru przedstawicielami władz regionalnych albo pełnią kluczowe funkcje w takich władzach w swoich regionach (w przypadku Polski to odnosi się do reprezentantów z każdego województwa).
  Oficjalna strona: cor.europa.eu

• EUROPEJSKI KOMITET EKONOMICZNO-SPOŁECZNY (EKES) - to kolejny organ doradczy, który wydaje opinie dla innych, większych instytucji UE. Za jego pośrednictwem przedstawiciele europejskich pracowników, pracodawców, związków zawodowych bądź innych grup interesu mogą wyrażać swoje opinie na tematy związane z UE. Co ciekawe członkowie EKESu nie otrzymują wynagrodzenia (jedynie pokrywane są ich koszty podróży i zakwaterowania podczas sesji plenarnych), są nimi eksperci z dziedzin społeczno-gospodarczych, powoływani przez rządy krajowe. Polskę reprezentuje 21 specjalistów.
  Oficjalna strona: eesc.europa.eu
  
  I teraz coś co może sprawić najwięcej kłopotu, ale na wszystko jest sposób. Wyróżniamy 3 RADY.
• RADA UNII EUROPEJSKIEJ (RUE) - w ramach tej instytucji spotykają się ministrowie ze wszystkich państw UE, przyjmują akty prawne i koordynują polityką w poszczególnych obszarach.
  Oficjalna strona RUE i RE: consilium.europa.eu

• RADA EUROPEJSKA (RE) -  to tu Przewodniczącym jest wspomniany w tytule tego wpisu - Donald Tusk, który piastuje tę funkcję od 2014 do 2017 roku. Komu przewodniczy? Wszystkim głowom państw/rządów członkowskich UE. Najważniejszą rolą RE jest wyznaczanie ogólnych kierunków polityki i priorytetów UE oraz rozwiązywanie złożonych spraw, których nie można było rozwiązać na niższym szczeblu współpracy międzyrządowej. Organ ten nie posiada uprawnień do tworzenia prawa, ale 4 razy do roku (lub częściej gdy jest taka potrzeba) odbywają się posiedzenia. To w tedy media mówią, że odbywa się tak zwany szczyt w Brukseli.

• RADA EUROPY - nie jest Instytucją Unii Europejskiej i mieści się w Strasburgu, więc dziś nie zaprzątam nią Waszych głów :-)
  

Kto dotrwał do końca tej fascynującej lekcji? Kciuk w górę!
Głodnych wiedzy odsyłam po więcej informacji TUTAJ

Wcześniej pisałam także o:
Pracownikach Instytucji Europejskich
Co zrobić by dostać się na staż do Parlamentu Europejskiego?
Moje refleksje ze stażu w Parlamencie Europejskim

"A jaka u Ciebie pogoda?" to najczęściej zadawane pytanie kiedy rozpoczynam rozmowę z bliskimi z Polski. Moi Drodzy, dziś oficjalnie odpowiadam i dołączam mini fotorelację.

Należę do grona zdeklarowanych przeciwników zimy, śniegu, mrozu i szeroko pojętego stanu zimna. Dlatego nie kryję zadowolenia na widok panującej aktualnie aury. Przez niż atlantycki dzięki któremu (przez którego) nie ma teraz w Europie zimy jaką pamiętamy z młodzieńczych lat, zaczęłam się poważnie zastanawiać czy oby na pewno udało mi się uciec przed polską zimą. Dziś termometry w Ojczyźnie (11 stopni) wskazały temperaturę wyższą niż na Obczyźnie (8 stopni).

CHARAKTERYSTYKA KLIMATU

W Belgii panuje klimat morski, ciepły lecz umiarkowany. Charakteryzuje się dużym zachmurzeniem, opadami i mgłami (do 200 dni w roku), podobnie jak w Londynie. Średnia temperatur w okresie zimowym wynosi 3 stopnie (dla porównania w Polsce waha się miedzy -6 a 0). Duża wilgotność powietrza potęguje odczucie chłodu. Ciężko tu teraz o rozświetlone słońcem niebo. Dlatego z uśmiechem spoglądam na zdjęcia wykonane we wrześniu czy październiku, który nie bez przyczyny uznaje się za najpiękniejszy pod względem pogodowym na tych terenach.

A krajobraz teraz w Brukseli wygląda tak. Za każdym rogiem, ulice pełne są bożonarodzeniowych wspomnień.

Część 1 cyklu Insta-Moment TUTAJ
Insta-Moment czyli co kryje pamięć mojego telefonu? To wyselekcjonowana 20-stka zdjęć, które zazwyczaj powstają niespodziewanie. W drodze, na spacerze, w biegu, realizując codzienne obowiązki. Kiedy nie mam ze sobą lustrzanki, a w kieszeni tylko telefon.  Każdy dzień czymś zachwyca. Staram się wydobyć z codzienności to, co najlepsze. Zapraszam do spojrzenia na Brukselę (dosłownie) moimi oczami.

Ruszam z nowym cyklem wpisów Insta-Moment czyli co kryje pamięć mojego telefonu?Postanowiłam podzielić się z Wami zdjęciami (w każdym poście wyselekcjonowaną 20stką ujęć), które powstają niespodziewanie. Zazwyczaj w drodze, na spacerze, w biegu, realizując codzienne obowiązki. Kiedy nie mam ze sobą lustrzanki, a w kieszeni tylko telefon. Myślę, że każdy dzień sprzyja zrobieniu kilku dobrych zdjęć, a właściwie uchwyceniu wyjątkowych momentów. Każdy dzień czymś zachwyca. Staram się wydobyć z codzienności to, co najlepsze. Dlatego nie zabraknie tu zdjęć słońca nad Brukselą i kolorów, które uwielbiam. Zapraszam do spojrzenia na Brukselę (dosłownie) moimi oczami!

Poranki i wieczory w Brukseli są coraz chłodniejsze a prognozy, co do zbliżającej się zimy wcale nie rozgrzewają.

Od pewnego czasu w prasie, Inernecie oraz między słowami w rozmowach pada przyprawiające o dreszcz zdanie, iż między listopadem tego roku a marcem 2015 roku na terenie Belgii może zabraknąć prądu nawet przez 116 godzin! Jak to możliwe w kraju, w którym prócz ulic w centrum miast także autostrady są oświetlane przez całą noc?
Na terenie Belgii są trzy elektrownie, z czego dwie czynne, w których jest siedem reaktorów, z których trzy zostały wyłączone. Dwa reaktory wyłączono już w 2012 roku po tym jak wykryto w ich zbiornikach malutkie szczeliny. Trzy miesiące temu informacja o niespodziewanym wyłączeniu trzeciego reaktora obiegła media (także te polskie - tutaj). Doszło w nim do awarii i wycieku oleju. Po przeprowadzonym śledztwie dowiedzono, że nie mogło to być samoistne uszkodzenie, a ktoś (kto był odpowiednio przeszkolony, najprawdopodobniej pracownik elektrowni) celowo dopuścił się takiego aktu sabotażu.

Jestem optymistą i uważam, że nie. Jednak warto wiedzieć, że rząd przygotował się także i na czarny scenariusz (i to dosłownie). Belgia posiada własne rezerwy, ponadto energia będzie mogła być importowana z Holandii oraz Francji. W razie konieczności plan awaryjny zakłada wyłączanie prądu (w godzinach zwiększonej konsumpcji czyli między 17:00 a 21:00) w sposób kontrolowany początkowo na terenach rolniczych, o małej liczbie zaludnienia. W ostateczności na innych terenach, redukcja w dostawie prądu będzie następowała w sposób rotacyjny. Ograniczenia nie obejmą lotnisk oraz szpitali.

Tylko, że mój organizm, tak jakby domaga się ciepła i warzywnej zupy... na zapas?

To właśnie powyższe pytanie stało się motywacją Bernarda Crutzena do nakręcenia filmu "Bruxelles Sauvage" (65min), materiał zbierał 2 lata, a efekt jego pracy robi wrażenie. Nie jest to przyrodniczy dokument o zwierzętach (uff...), to raczej dokument o współistnieniu ludzi i dzikich zwierząt w miejskiej przestrzeni (czy jakiś psycholog to zbadał?!). Zjawisko to często budzi fascynację, ale także nieufność. Myślę, że nie chciałabym natknąć się we własnym domu na kogoś kogo nie zapraszałam. A reżyser spotkał się z osobami, które tę dzikość starają się oswoić. To naprawdę ciekawe, ponieważ szacuje się, iż w Brukseli jest około tysiąca lisów (nie wspominając o innych dzikich gatunkach zwierząt). W większości wędrują ulicami najbardziej zazielenionych dzielnic: Auderghem i Uccle, chociaż nie brakuje ich także w Dzielnicy Europejskiej, co widać na scenach z filmu.

Premiera filmu odbyła się 16 października tego roku, podczas Festiwalu NATURE NAMUR, dokument zdobył 2 miejsce
w głosowaniu publiczności. W Brukseli będzie można go obejrzeć 18 listopada, niestety bez napisów w języku angielskim...

Crutzen swoim filmem apeluje by rozejrzeć się dookoła, ponieważ tu gdzie żyjemy dzieją się niewyobrażalne rzeczy. Czy oby na pewno to zwierzęta są niemile widziane? Czy może ludzie rozbudowując swoją przestrzeń brutalnie wtargnęli na nie swoje tereny? Czy jesteśmy gotowi by żyć w zgodzie?

Ja na ten moment co wieczór umacniam swoją przyjaźń z dwoma, przyjaznymi, rudymi liskami, które grzeją moje stopy po całodniowej bieganinie. Ten "dziki" akcent zdecydowanie mi wystarcza.

Gdy pierwszy raz przechadzałam się pomiędzy krętymi ulicami Brukseli, moją uwagę przykuły żółte plakaty wywieszone w oknach pobliskich kamienic. "O co chodzi?!" - pomyślałam. Okazuje się, że afisze z napisem "Plan Wethlet - pas question" to akcja, która zmobilizowała do działania większość mieszkańców Brukseli i trwa już od kilku miesięcy. Nie jest łatwo, bo przecież nikt nagle nie przestanie latać samolotami.

PLAN WATHELET (od nazwiska melchiora, sekretarza ds. środowiska, energii i mobilności) wszedł w życie 6 lutego 2014 roku. Zakłada on rozproszenie samolotów latających nad Brukselą (dotyczy lotniska w Zaventem i kursów w obie strony). Co za tym idzie zwiększona została liczba przelotów nie tylko na obrzeżach miasta, ale także w jego centrum (między innymi dzielnice Schaerbeek, Etterbeek, Ixelles). Jak można się domyślać, jest to bardzo uciążliwe. Zwłaszcza dla tych, którzy posiadają własny ogródek, a zamiast rozkoszować się ciszą i śpiewem ptaków, słyszą szum samolotów przelatujących nad ich głowami. Bo pułap lotu został wyraźnie obniżony. I niepokojący jest także fakt, iż prócz hałasu, zanieczyszczane jest także środowisko. A co jeśli będzie mieć miejsce katastrofa lotnicza?!
Skargi mieszkańców mnożą się każdego dnia (w ciągu trzech miesięcy wpłynęło ich aż 15 tysięcy!).

Na dzień dzisiejszy wiem, iż twórcy planu ugięli się pod krytyką i zgodzili się by nad centrum Brukseli nie było lotów na wysokości 518,16 metrów pomiędzy 22:00 a 7:00 rano. To spory sukces, ale za większy uważam społeczne poczucie odpowiedzialności, działalność ruchu PAS QUESTION robi na mnie spore wrażenie. Spójrzcie tylko na ich zdjęcia dostępne na facebook'u: tutaj Domagają się przede wszystkim publicznej debaty i przy udziale mieszkańców opracowaniu alternatywnego projektu.

Drogi czytelniku, jeśli myślisz teraz "Co komu przeszkadzają samoloty? Przecież to nieuniknione w XXI wieku". Niby racja, ale gdy zmieniasz punkt widzenia i to w Twoich czterech ścianach, przy uchylonym oknie słychać samolotowy szum jakbyś żył na lotnisku ... ugh, nagle zaczynasz rozumieć o co chodzi i skąd ten bunt.

O tym, że przychodzi w końcu ten dzień kiedy musimy użyć pralki pisać nie muszę. Potrzeba wydaje się na tyle naturalna, że nie powinna dziwić nikogo. Zaskakiwać jednak może fakt, że większość mieszkań w Belgii nie posiada pralek. Dotyczy to nie tylko tych, które są wynajmowane przez cudzoziemców. Sprawa (tak samo  jak wcześniej wspominany temat segregacji śmieci oraz dnia bez samochodu) po raz kolejny kręci się wokół ekologicznej świadomości mieszkańców tego wyjątkowego kraju. 

Dbanie o środowisko to także oszczędność dla naszego portfela. Koszta jakie ponosimy piorąc
w publicznej pralni są znacznie mniejsze jeśli spojrzymy na nie z perspektywy długoterminowej. Posiadając własną pralkę w domu pokusa częstego prania zwiększa się z każdą niespodziewaną plamą. Warto dodać, że Bruksela jest miastem tymczasowości (i o tym pewnie wspomnę jeszcze nie jeden raz). Ludzie są mobilni, nie każdy chce inwestować w taki nabytek. 

Publiczne, samoobsługowe pralnie są szybkie i naprawdę łatwe w obsłudze. 

Ta sieć proponuje pralnie zaopatrzone w dobrej jakości pralki (w swoich ustawieniach do wyboru posiadają także język polski). Są czynne przez 22 godziny, 7 dni w tygodniu. Maszyny skonfigurowane są z systemem komputerowym. Przed zapakowaniem pralki warto sprawdzić czy nasz poprzednik nie zapomniał o jakiejś małej części swojej garderoby, zwłaszcza jeśli planujemy wyprać białe ubrania. Aby uruchomić pralkę musimy wrzucić wyznaczoną kwotę do specjalnego automatu, następnie wrócić się do pralki i przycisnąć "start". Wówczas zamykają się drzwiczki i rozpoczyna się mycie!  

Cena usługi:

• 7 kg ubrań (pralki mniejsze) za 3,50 euro
• 14 kg (pralki większe) za 7,00 euro
  
• czas przeciętnego* prania w 40 stopniach trwa około 50 minut
• suszenie w 80 stopniach zajmuje 12 minut - kosztuje 2 euro
• dla zapominalskich o własnym zestawie piorącym, istnieje możliwość kupna w automacie proszku do prania (1,50/2 euro) oraz płynu do płukania (0,50 euro).

* liczba dostępnych programów prania jest naprawdę szeroka, warto przestudiować ją wcześniej i dostosować do swoich potrzeb

O zakończonym procesie prania informuje odpowiedni komunikat na monitorze pralki. Koniec!

Przykładowa pralnia:

Kiedy wiemy już jak to mniej więcej działa, pozostaje pytanie:

Jeśli mieszkamy niedaleko możemy wrócić do mieszkania, dokończyć weekendowe porządki bądź kolejny odcinek serialu. Prawdopodobieństwo, że obok naszego miejsca zamieszkania znajduje się pralnia jest naprawdę wysokie. Konkurencja jest spora, a co za tym idzie możliwości jest wiele. Możemy na przykład iść do sklepu i zrobić zakupy, skorzystać z ładnej pogody i pospacerować po pobliskim parku. Jednak jeśli zdecydujemy się pozostać i pilnować czy pranie kręci się w odpowiednią stronę,
w międzyczasie możemy nadrobić zaległą lekturę bądź mobilnie sprawdzić czy nic nowego nie wydarzyło się na facebooku. To także dobra okazja do nawiązania nowych znajomości. Dla jednych może być to szansa na poznanie przystojnego bruneta (scena prawie jak w amerykańskim filmie), dla drugich rozwianie wątpliwości jak działa cały ten system. Rozmowa z lokalnymi mieszkańcami może byc doprawdy interesująca! Z lekką nieśmiałością pragnę wysnuć hipotezę, iż ciepło bijące 
z intensywnie działających maszyn sprzyja ludzkiej życzliwości...

Na rewelacyjne rozwiązanie wpadli pewni dwaj dżentelmeni, którzy stworzyli miejsce łączące pralnie
z klimatyczną kawiarnią. Można tu napić się kawy, piwa ze znajomymi, zjeść lunch a nawet oddać swe włosy w ręce fryzjera! Przyjemne z pożytecznym, czego chcieć więcej?
 

WASBAR mieści się w trzech belgijskich miastach: Antwerpen, Gent, Kortrijk. Od dziś wyczekuję kolejnego oddziału w Brukseli! 

Po pierwsze Dzień bez Samochodu jest tutaj Niedzielą bez Samochodu i w tym roku to święto było obchodzone 21 września. Od godziny 9:00 do 19:00 ruch samochodowy był zabroniony. Zakaz ten nie obejmował pojazdów transportu publicznego (autobusy, tramwaje, metra którymi przejazd był darmowy- uff 4 euro w kieszeni!), taksówek, minibusów, osób niepełnosprawnych poruszających się samochodami, służb ratunkowych oraz porządkowych a także tych, które reprezentują interesy publiczne; ponadto zwolnione z zakazu poruszania się były pojazdy posiadające przepustkę dyplomatyczną oraz tą wydaną przez władze miasta. Warunek konieczny to poruszanie się 
z prędkością 30km/h. Osoby, które chciały uzyskać przepustkę musiały złożyć odpowiednie pismo wraz z uzasadnieniem do 15 września.

Tego dnia na ulicy nie brakowało osób, które z entuzjazmem przemierzały Brukselę na rowerach, rolkach czy deskorolkach. Do wspólnego świętowania zachęcały zorganizowane happeningi oraz uliczne konkursy. To była prawdziwa zabawa!

Niedziela bez Samochodu jest częścią Europejskiego Tygodnia Mobillności (co roku przypada między 15- 22 września). Święto zainicjowała Komisja Europejska 12 lat temu! Jego celem jest przede wszystkim uświadamianie oraz zachęcanie mieszkańców wielkich miast do zmiany dotychczasowych przyzwyczajeń, która w tym aspekcie dotyczy formy przemieszczania się. Kampania promuje zdrowy styl życia - spacer, jazdę na rowerze, rolkach oraz ekologiczne alternatywy takie jak car-pooling (czyli podróżowanie prywatnym samochodem przez kilka osób). 

Brutalne przebudzenie po zetknięciu się ze stertą kartonów? Slalom pomiędzy kolorowymi workami na śmieci podczas porannego marszu po świeże bułki do sklepu? Zatykanie nosa przy zamykaniu drzwi kamienicy w której mieszkasz? Norma*. 

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że Bruksela jest brudna. Co z kulturą mieszkańców skoro wszędzie są śmieci?! Dlaczego na nikim nie robi to wrażenia?! Jednak problem przestaje być tak wyraźny po wnikliwej lekturze jego genezy. Sprawa staje się paradoksalna bo śmieci na ulicy wcale nie świadczą o obojętności mieszkańców, ale właśnie o ich świadomości, że o środowisko należy dbać poprzez praktykowanie segregacji odpadów. Od 2010 roku każdy rezydent obszaru Brukseli jest do tego zobligowany.

Po głębszym zastanowieniu uznaję, że obowiązujacy system  jest naprawdę na wzorowym poziomie! Szanowna Polsko uczmy się od najlepszych, ale najpierw przyzwyczajmy się do takich widoków jak te które dołączam poniżej... To niestety razi mnie najbardziej.

Śmieć śmieciowi nie jest równy. Każde gospodarstwo domowe powinno zaopatrzyć sie w trzy (ewentualnie cztery) rodzaje worków (są dostępne w każdym supermarkecie). Idąc tym tropem wyróżniamy:

• worek niebieski - do którego wrzucamy plastik oraz metal, mając na uwadze, że opakowanie po maśle, jogurcie, serkach, produktach toksycznych oraz foliowe woreczki plastikiem już nie są
  i należy je umieścić w worku ze zwykłymi odpadami.
• worek żółty - do niego powinien trafić papier, tektura oraz kartony. Należy pamiętać, że chusteczki, ręczniki papierowe, naklejki papierem już nie są i trafiają do worka ze zwykłymi odpadami.
• worek biały - to tu wyrzucamy zwykłe odpady, czyli większość śmieci jakie "produkujemy" każdego dnia, resztki owoców, warzyw.
• jeśli mamy szczęście i posiadamy teren zielony wokół swojej posesji nie powinniśmy zapominać
  o zakupie kompletu worków zielonych - do niego wyrzucamy liście i inne ogrodowe odpady.

Każdy rodzaj śmieci wystawiamy w inny dzień tygodnia. Tak, wystawiamy przed swój dom, prosto na ulicę, którą przechadzają się piesi. Robimy to w dzień poprzedzający ten, w którym mają zostać zabrane odpady. Jedyne co samodzielnie wyrzucamy do kontenerów to szkło białe oraz kolorowe. Aby się w tym nie pogubić warto zamówić kalendarz oraz broszury informacyjne, które wydawane są przez urzędy w każdej dzielnicy. Harmonogram pracy służb miejskich jest dostępny na stronie: arp-gan.be

To co wyróżnia tutejszy system od tego który znam, to fakt, że segregacja śmieci jest naprawdę kontrolowana. Jeśli zdarzy nam się wystawić nieodpowiedni worek  w zły dzień dostaniemy ostrzeżenie. Co gorsza jeśli do złego worka wrzucimy nie to co powinniśmy również dostaniemy ostrzeżenie. Jeśli nie ustosunkujemy się do otrzymanego ostrzeżenia, będziemy musieli zapłacić mandat.
Ten system na pewno uczy nas dobrej organizacji, jednak nie spotkałam się jeszcze z tym żeby ktoś
z mieszkańców na to narzekał. Jak widać dla chcącego nic trudnego!

Robi wrażenie, prawda?